jest świątecznym i świętym dniem tygodnia dla muzułmanów. W świętym
hadisie jest powiedziane:
„Żydzi wybrali sobie sobotę, chrześcijanie – niedzielę, a muzułmanom Bóg podarował piątek”. Piątek rozpoczyna się od zachodu słońca we czwartek i trwa do zachodu słońca w piątek.
Zwielokrotniając nagrodę za pobożność i dobre uczynki w określonych przedziałach czasowych, Bóg w Swojej łasce umożliwia Swoim sługom przeważenie szali wagi w Dzień Sądu w stronę dobra. Takim czasem w każdym tygodniu jest dzień i noc piątkowa. Według
hadisu Proroka Muhammada (
sallallaahu alajhi ła sallaam, pokój i błogosławieństwo Boga z nim,
saał) piątek jest lepszym dniem nawet niż dni świąteczne (
Kurban Bajram, Ramadan Bajram, dzień Aszura). Popełnienie grzechu w piątek jest zlekceważeniem tego świątecznego dnia i miłosierdzia Boga w tym dniu. Dlatego w piątek nie tylko zwielokrotnia się nagroda za dobre uczynki, ale również kara za przewinienia. Co tydzień wierzący gromadzą się w meczetach, aby wspólnie odprawić piątkową modlitwę. Zbiorowa modlitwa
al-dżuma’a integruje muzułmanów, czyni ich wspólnotę jednością.
Piątek jest dniem szczególnym, w którym miały miejsca ważne wydarzenia. W piątek Bóg stworzył naszego praojca, proroka Adama (
alajhimus salaam, pokój z nimi,
as). W tym dniu był również przesiedlony na ziemię, w piątek też zmarł.
Prorok Muhammad (
saał) ogłosił:
„Najlepszy dzień – to piątek. Adam został stworzony tego dnia, tego dnia trafił do Raju i w tym dniu został odesłany z Raju”.
Koniec świata nastąpi w piątek, zaś mieszkańcy Raju będą doznawać rozkoszy – widzieć Boga Najwyższego – także w piątki.
W piątek jest taka chwila, kiedy Bóg przyjmuje nasze
dua, ale ten moment jest nieznany. Dzieje się tak dlatego, aby muzułmanie w wielbieniu Boga trwali przez cały dzień, gdyż oddawanie czci tego dnia jest bardzo cenne.
Prorok Muhammad (
saał) również obwieścił:
„W piątek jest określony czas, w którym prośby (dua) modlących się ludzi będą przez Boga przyjmowane”.
Jak należy spędzić piątek i noc w przeddzień.
1. Przygotowania do piątku rozpoczynamy od czwartkowej modlitwy popołudniowej
al-asr. W tym czasie przyjmowane są
dua. O świcie należy wziąć
gusl (pełne rytualne obmycie), podstrzyc brodę, obciąć paznokcie, ubrać się w czystą odzież.
2. W nocy z czwartku na piątek i w piątek rekomenduje się recytację sury
Al-Kahf,
Grota, a także
salałatów (pozdrowienia) Prorokowi Muhammadowi (
saał) co najmniej 300 razy. Jest o tym mowa w hadisie:
„Najcenniejszym dniem jest piątek, recytujcie jak najwięcej salałatów na moją cześć, gdyż one do mnie dochodzą”.
3. Pożądane (
sunna) jest w piątek przestrzeganie postu, do którego intencję (
nijjat) należy wyrazić we czwartek wieczorem. Powinien to być post dwudniowy, a więc w piątek i sobotę lub w czwartek i piątek.
4. Tego dnia dobrze jest rozdawać
sadakę, dostarczać radości bliskim, odwiedzać krewnych, szczególnie rodziców, chorych i groby rodziny oraz przyjaciół, przygotowywać sobie i gościom smaczne potrawy.
5. W miarę możliwości należy poświęcić rozmyślaniu o życiu ostatecznym, aby oczyścić się wewnętrznie. Wskazane jest też uczestnictwo w wykładach, pogłębiających wiedzę o religii.
6. Dorośli, w pełni władz umysłowych mężczyźni, mają obowiązek uczestnictwa w zbiorowej modlitwie al-dżuma’a, jeśli mieszkają w miejscowości, gdzie takie modlitwy są odprawiane. Według hadisu ten, kto bez ważnej przyczyny (np. choroba itp.) opuści trzy piątkowe modlitwy, będzie zaliczany do munafików (hipokrytów).
Ci, na których został nałożony obowiązek udziału w modlitwie al-dżuma’a, mają zakaz handlu i zajmowania się innymi sprawami po tym, gdy rozlegnie się wezwanie do modlitwy (azan) aż do czasu jej zakończenia. Zaleca się przychodzenie na piątkową modlitwę możliwie jak najwcześniej w celu zajęcia miejsca w pierwszym rzędzie.
DNI ŚWIĄTECZNE
Muzułmanie w ciągu roku obchodzą dwa główne święta:
1. Ramadan Bajram (Święto zakończenia postu ramadan)
2. Kurban Bajram (Święto Ofiarowania)
Bajram – oznacza święto. Zbiorowe odprawienie modlitwy świątecznej jest symbolem braterstwa i jedności wierzących. Święta mają dużą wartość emocjonalną, zbliżają do Boga, skłaniają do zadumy i refleksji nad własnym postępowaniem, służą integracji i pojednaniu muzułmanów.
Na zakończenie postu w ramadanie ubogim i sierotom rozdawana jest jałmużna (zakatul fitr), a podczas Kurban Bajramu dzieli się wśród wiernych mięso zwierząt ofiarnych. Święta stanowią okazję do spotkań rodzinnych, pojednania skłóconych, obdarowywania się upominkami. Tradycją jest odwiedzanie w tych dniach cmentarzy, recytacja zmarłym sur z Koranu, kierowanie próśb o odpuszczenie im grzechów, rozdawanie za zmarłych sadaki.
MIEŁLUD – DZIEŃ NARODZIN PROROKA MUHAMMADA (SAAŁ)
Prorok Muhammad (
saał), ostatni i największy Wysłannik Boga, został skierowany przez Stwórcę do zbawienia ludzkości. Urodził się w nocy 12. dnia
rabi al-ałłaala, trzeciego miesiąca według kalendarza księżycowego 571 roku.
W tym czasie na ziemi panował chaos, zacofanie, ucisk i bezprawie. Ludzie puścili w niepamięć wiarę w Boga. Prorok Muhammad (
saał) swoim przyjściem na świat rozświetlił Ziemię i rozpromienił ludzkie serca wiarą. Nastąpiła epoka równości, sprawiedliwości i braterstwa. Ludzie, którzy podążyli za Prorokiem (
saał) osiągnęli prawdziwe szczęście.
Źródła przyjmują jako rok narodzin Proroka Muhammada (
saał) rok według chronologii chrześcijańskiej. W przekazie Ibn Abbasa (
radijallaahu anhu, niech Bóg będzie z niego zadowolony,
ra) jest powiedziane: „
Wysłannik Boga (saał) pojawił się na świecie w poniedziałek, w poniedziałek przybył do Medyny, w poniedziałek odszedł do innego świata. W poniedziałek wbudował Hadżarul Aswad (Czarny Kamień) w Kaabie. W poniedziałek odniesiono zwycięstwo w bitwie pod Badrem. W poniedziałek został zesłany 3 ajat sury Al-Ma’ida:
„Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię”.
Wszystkie te wydarzenia są znakami szczególnego znaczenia tego dnia. Noc narodzin Proroka Muhammada (saał) jest nazywana Miełlud, w języku arabskim Al-Małlid i pobożni ludzie (łali) uważają ją za najbardziej czczoną po Nocy Przeznaczenia (lajlatul kadr).
Dzień narodzin Proroka Muhammada (
saał) jest obchodzony od stuleci. Tego dnia w hołdzie Wysłannikowi Boga (
saał) odbywają się okolicznościowe modlitwy, przypominane są historie z jego życia, stanowiące dla wierzących wzorzec moralności. Muzułmanie starają się zasłużyć na miłość Proroka (
saał), robiąc dobre uczynki.
Podczas
Miełludu uroczyście recytowany jest Koran,
zikr,
salałat,
istigfar, poezja o narodzinach Proroka, jego życiu i proroczej misji (poetyckie opowiadania tego typu noszą nazwę
małlid). Wyrażana jest radość z okazji urodzin Wysłannika (
saał), wdzięczność Bogu za łaskę uczynienia nas częścią jego wspólnoty. Rozdawana jest również
sadaka, organizowany poczęstunek, prowadzone są okolicznościowe dyskusje. Jednym słowem, w ten świąteczny dzień muzułmanie okazują troskę i uwagę pokrzywdzonym i wierzącym.
Istotę tej bezgranicznej miłości do Swojego Wysłannika (
saał) Stwórca Wszechświata wyraził następującym stwierdzeniem:
„Bóg jednak nie ześle na nich kary, gdy jesteś pośród nich”.
To Boskie przesłanie skierowane było do obłudników. Warto pomyśleć o tym, że skoro hipokryci, żyjący w jednym kraju z Prorokiem Muhammadem (saał), otrzymali taką gwarancję, to wręcz trudno wyobrazić sobie, jakiej łaski dostąpią prawdziwie wierzący, podążający jego śladami. Muzułmanie nie tylko uwierzyli w misję Wysłannika (saał), oni pokochali go wielką miłością i obdarzyli głębokim szacunkiem. Słowa nie są w stanie wyrazić tu ludzkich uczuć. Zaiste, na ile muzułmanin pokocha Muhammada (saał), na tyle osiągnie szczęście i spokój w tym i przyszłym życiu.
Podczas obchodów dnia narodzin Proroka (saał) kategorycznie zakazane są próżne rozmowy, w szczególności o osobach nieobecnych, i naruszanie innych zasad moralnych.
Za życia Posłańca Boga (saał) muzułmanie organizowali wszystko, co wchodzi w obchody Małlidu, ale termin „małlid” nie był stosowany. Jego brak w hadisach przez niektórych był uznawany jako „zakaz obchodzenia Małlidu”. Jednakże Al-Hafiz As-Sujuti w artykule Dobre intencje w obchodzeniu Małlidu zaprezentował następujące stanowisko szariatu wobec świętowania narodzin Proroka (saał) w miesiącu rabi al-ałłaal: „»Podstawą do obchodów Małlidu jest zgromadzenie ludzi, recytacja wybranych sur z Koranu, opowieści o tych ważnych wydarzeniach, które miały miejsce w czasie narodzin Proroka Muhammada (saał), przygotowanie odpowiedniego poczęstunku. Jeśli Małlid przygotujemy w ten sposób, to ta nowość jest przez szariat akceptowana. Muzułmanie za obchody Małlid otrzymują sałab, gdyż jest to wydarzenie zorganizowane w celu wywyższenia Wysłannika Boga (saał) i pokazania przeżywania przez wierzących radości z jego świętowania. Jest powiedziane również: »Wszędzie, gdzie recytowany jest małlid, obecne są anioły, a także łaska i dobro Boga zostaną zesłane na tych ludzi«”.
Inni znamienici muzułmańcy uczeni (ulema), świetnie znający niuanse i uwarunkowania naszej religii, na przestrzeni wieków bez żadnych wątpliwości aprobowali Małlidy i sami w nich uczestniczyli. Powodów ku temu było wiele. Oto niektóre z nich:
1. Bóg Najwyższy zaleca nam okazywanie miłości do Wysłannika Muhammada (saał), a tym samym radości z jego narodzin.
2. Prorok Muhammad (saał) cenił swoje przyjście na świat (prywatnie przestrzegał postu w poniedziałek, w dniu swoich narodzin), ale nie jako fakt prywatnej biografii. Okazywał wdzięczność Bogu za swoje życie, które jest łaską dla człowieka, wychwalał Stwórcę za to dobrodziejstwo.
3. Miełlud jest spotkaniem wierzących w celu wyrażenia radości z okazji narodzin Proroka (saał) i miłości do niego. W jednym z hadisów jest powiedziane: „każdy w Dniu Sądu znajdzie się obok tego, kogo kocha”.
4. Opowieści o narodzinach Proroka (saał), jego życiu i misji sprzyjają pogłębianiu wiedzy o nim, wyzwalają przeżycia wzmacniające wielbienie Wysłannika (saał) i ugruntowują wiarę muzułmanów. Przecież sam Bóg w Świętym Koranie pokazuje wiele przykładów z życia poprzednich proroków ku pokrzepieniu serca Muhammada (saał) i pouczeniu wierzących.
5. Prorok Muhammad (saał) aprobował i nagradzał poetów, opiewających go w swoich utworach.
6. Nasza religia wysoko ceni integrację muzułmanów, zbiorowe modlitwy, pogłębianie wiedzy religijnej i rozdawanie dobrowolnej jałmużny.
Jak wiadomo z muzułmańskich źródeł, jedną z mamek opiekujących się Muhammadem (saał) była kobieta o imieniu Sawbija, niewolnica Abu Lahaba, zaciętego wroga Wysłannika (saał). Abu Lahab, kiedy dowiedział się od Sawbii o narodzinach swojego krewnego, z radości dał jej wolność. To zachowanie, popełnione przede wszystkim z rodzinnych względów, zostało mu zaliczone w życiu pozagrobowym jako dobry uczynek.
Po śmierci Abu Lahaba ktoś z jego bliskich zobaczył go we śnie i zapytał: „Co słychać u ciebie?”.
Abu Lahab odpowiedział:
„Jestem w Piekle i przeżywam okropne męki. I tylko w poniedziałkowe noce moja sytuacja trochę się poprawia. Wówczas mogę ugasić pragnienie cienkim strumieniem wody, który przecieka mi przez palce i przynosi ochłodę. To dzięki temu, że wypuściłem na wolność swoją niewolnicę, gdy powiadomiła mnie o narodzinach Muhammada. Za to Bóg w Swoim miłosierdziu nie opuszcza mnie w poniedziałkowe noce”.
Ibn Dżafar skomentował to wydarzenie następująco: „Jeśli tak niewierzący człowiek jak Abu Lahab, jedynie z powodu radości z narodzin bliskiego krewnego Muhammada (saał) popełnił dobry uczynek, za który na jedną noc uzyskiwał przebaczenie Boga, to kto wie, jakimi łaskami obdarzy Pan osobę wierzącą, która, aby zaskarbić miłość Proroka (saał), otworzy swoje serce i okaże szczodrość w tę świąteczną noc”.
Nie wszystko, czego nie robił Wysłannik Boga (saał), jest niepożądane lub zakazane. Na przykład, za życia Proroka nie były zebrane w jedną księgę ani Koran, ani hadisy, nie opracowano poszczególnych dyscyplin nauki o islamie, takich jak fikh, akida, tafsir Koranu i hadisów, nie było książek o religii, szkół, religijnych programów w radiu i telewizji itp. Jednak nie tylko nie jest to zakazane, lecz zalecane, dobre.
Co zaś dotyczy się poglądów zacofanych ludzi, że świętowanie narodzin Proroka (saał) jest jego wywyższaniem, to sam Wysłannik (saał) powiedział: „Nie wywyższajcie mnie, jak chrześcijanie wywyższyli Jezusa (as), jestem tylko Wysłannikiem Boga i Jego sługą” (Ahmad, 1, 153).
Uczeni muzułmańscy odpowiedzieli, że ten dowód jest fałszywy. Warto zwrócić uwagę, że w hadisie jest zakazane wywyższanie w taki sposób, jak czynią to chrześcijanie, nazywając Jezusa (as) „synem Bożym”. Podczas Małlidu nie odbywa się tego typu wysławiane, wspomina się tylko cechy moralne Proroka (saał), co nie jest sprzeczne z szariatem. Przecież Prorok (saał) za życia wychwalał swoich towarzyszy, a oni wychwalali jego. Muhammad (saał) nie zakazywał im tego, a aprobował. Często cytowali razem z Prorokiem (saał) wiersze i poematy, i on sam zachęcał ich do tego. Warto wspomnieć powitanie Proroka (saał) przez mieszkańców Medyny z pieśnią na ustach. Czy taki gest jest sprzeczny z szariatem? Gdyby tak było, czy Prorok (saał) przemilczałby to? Jeśli Proroka (saał) cieszyło takie zachowanie jego przyjaciół, to czy będzie on niezadowolony z naszych gestów, wyrażających pochwałę jego moralności?
Stąd wniosek, że obchodzenie Małlidu jest wydarzeniem akceptowanym przez prawo muzułmańskie i w żadnym wypadku nie należy go negować. Wręcz przeciwnie, można nazwać je sunną, gdyż sam Prorok (saał) doceniał swój dzień urodzin. Miał tu na względzie swoją misję nałożoną mu przez Boga – być we wszystkim przykładem dla ludzi. Kiedy Prorok (saał) został zapytany, dlaczego pości tego dnia, odpowiedział: „Tego dnia urodziłem się, tego dnia zostałem skierowany (do ludzi) i (tego dnia) on (Koran) był mi zesłany”.
Miełlud jest dla muzułmanów dniem świątecznym, dniem wdzięczności Najwyższemu. Każdy muzułmanin nie tylko tego dnia, ale w ciągu całego życia powinien dążyć do zgłębiania wiedzy o Proroku (saał), być podobnym do niego i zasłużyć na godność bycia w Raju w bliskości z nim. Aby osiągnąć to, należy kochać Proroka (saał) bezgraniczną miłością.
Historia islamu przepełniona jest epizodami, świadczącymi o bezkresnej wierności i miłości przyjaciół Proroka (saał).
Oto relacja Anasa ibn Malika (ra):
Pewnego razu do Proroka przyszedł Arab z zapytaniem:
– O Rasulullahu! Kiedy nastąpi koniec świata?
Prorok odpowiedział na to pytaniem:
– A co przygotowałeś do innego świata?
Przybysz odpowiedział:
– Miłość do Boga i Jego Wysłannika!
Prorok Muhammad (saał) odpowiedział:
– W takim przypadku, na tamtym świecie będziesz razem z tymi, których kochałeś na tym.
Anas ibn Malik (ra), kontynuując tę historię, dodał: „Nic, oprócz tej radości, nas tak nie cieszyło jak informacja Wysłannika (saał): »Zaprawdę, ty jesteś z tymi, kogo kochasz!« I ja kocham Boga, Jego Wysłannika, Abu Bakra i Omara. Chociaż nie mogłem wykonać nawet maleńkiej części czynów, które były ich udziałem, jednak nie tracę nadziei na przyszłe przebywanie w innym świecie w bliskości z Prorokiem Muhammadem (saał).
Poważanie dnia Miełlud pozwala na odnowienie w sercu miłości do Proroka (saał), zwrócenie się do Boga ze słowami wdzięczności za zesłanie go na ten świat, refleksyjną recytację Koranu i zastanowienie się, co wydarzyłoby się na tym świecie, gdyby tego człowieka nie było.
MIESIĄC MUHARRAM
Muharram jest pierwszym miesiącem kalendarza muzułmańskiego i jednym z czterech miesięcy (radżab, zu-al-kada, zu-al-hidzdża, muharram), w czasie których Bóg zakazał prowadzenia wojen, konfliktów itp. O wielkim poważaniu tego miesiąca wielokrotnie wspomina się w Koranie i sunnie. Dlatego każdy muzułmanin powinien spędzić ten miesiąc w służbie Bogu Najwyższemu. Imam Gazali w swojej książce Ihja ulum ad-din napisał, że jeśli spędzi się miesiąc muharram na wielbieniu Boga, to można żywić nadzieję, że jego dobrodziejstwa spłyną na pozostałe miesiące roku.
W hadisie Proroka Muhammada (saał) jest powiedziane: „Po miesiącu ramadan najlepszym do trzymania postu jest muharram – miesiąc Boga”. W innej wypowiedzi Wysłannika (saał), przekazanej przez Tabaraniego, mówi się: „Ten kto pościł jeden dzień w muharramie, będzie miał zaliczone jak za 30 dni postu”. Według jeszcze innego hadisu wysoko nagradzany jest post w czwartki, piątki i w niedzielę w miesiącu muharram. Imam An-Nałałi w jednej ze swoich prac napisał: „Ze wszystkich błogosławionych miesięcy muharram jest lepszy do trzymania postu”.
Muharram – to miesiąc okazywania skruchy i czczenia Boga, dlatego należy bardzo się starać, aby nie utracić możliwości przebaczenia grzechów przez Boga Najwyższego i pozyskania wynagrodzenia za dobre uczynki. Jeśli w pierwszym dniu muharramu wyrecytujemy 1000 razy surę Al-Ichlas bez przerwy z „Bismillaah”, to Stwórca odpuści winy za naruszenie cudzych praw i taki człowiek nie umrze bez przebaczenia przez innych ludzi.
DZIEŃ ASZURA
W muharramie, dziesiątego dnia, przypada najważniejszy w tym miesiącu błogosławiony dzień – Aszura. Tego dnia w historii ludzkości odbyło się wiele wydarzeń. W dzień Aszura Bóg Najwyższy stworzył niebiosa, ziemię, Al-Arsz, aniołów, pierwszego człowieka i proroka Adama (as). Koniec świata również nastąpi w dzień Aszura. Tego dnia miało miejsce wiele wydarzeń związanych z życiem proroków:
– Bóg Najwyższy przebaczył grzechy prorokowi Adamowi (as); po wielkim Potopie arka Noego (as) przybiła do brzegu góry Dżudi (Irak); urodził się prorok Ibrahim (as); wznieśli się do nieba prorocy Isa (Jezus) i Idris (Enoch) (as); prorok Ibrahim (Abraham) (as) uratował się z pożaru wznieconego przez pogan; prorok Musa (Mojżesz) (as) i jego następcy uniknęli prześladowań faraona, który zginął tego dnia w otchłani morza; prorok Junus (Jonasz) (as) wydostał się z wnętrza ryby; prorok Ajjub (Hiob) (as) po ciężkich chorobach powrócił do zdrowia; prorok Jakub (as) spotkał się z synem; prorok Sulejman (Salomon) (as) został królem; prorok Jusuf (Józef) (as) wyszedł z więzienia.
Tego dnia śmiercią szahida (wojownika za wiarę) poległ wnuk Proroka Muhammada (saał) – Husajn.
W dzień Aszura, a także w dzień poprzedni i następny, rekomendowany jest post. Według jednego z hadisów, post oczyszcza muzułmanina z grzechów za poprzedni rok, a za odrobinę sadaki ofiarowanej tego dnia, Bóg Najwyższy da wynagrodzenie wielkości góry Uhud. W innym hadisie jest powiedziane: „Kto w dzień Aszura nakarmi i napoi swoją rodzinę, temu Bóg da pomyślność w ciągu roku”. Jeśli w Aszura weźmiemy gusl, to Bóg ochroni nas od chorób w ciągu roku. Jeśli pomalujemy oczy czernidłem, to Bóg zabezpieczy nas przed chorobami oczu. Kto złoży wizytę choremu w Aszura, to tak jakby odwiedził wszystkich synów (tzn. wszystkich ludzi) proroka Adama (as). W ten świąteczny dzień rozdawana jest sadaka, recytowany Koran, sprawiane są przyjemności dzieciom i bliskim, a także inne szlachetne uczynki.
MIESIĄC RADŻAB I NOC RAGA’IB
Radżab jest pierwszym z trzech błogosławionych miesięcy (radżab, szaban, ramadan), które są największą łaską Najwyższego Boga okazaną Jego sługom. W tym czasie wynagrodzenie za dobre uczynki, za akty czci, Stwórca zwielokrotnia i wybacza grzechy ludziom, którzy szczerze okazują skruchę. Dzięki temu muzułmanie mają możliwość przeważenia w stronę dobra szali wagi w Dzień Sądu Ostatecznego. Nieskorzystanie z tej łaski Najwyższego jest nierozsądne i niegodne muzułmanina.
Jeden z hadisów Proroka Muhammada (saał) mówi: „Jeśli pragniecie spokoju przed śmiercią, szczęśliwego końca (śmierć z imanem) i ocalenia od szatana – szanujcie te miesiące, przestrzegając postu i okazując skruchę”.
Kiedy następował miesiąc radżab, nasz Prorok (saał) zwracał się do Boga: „Błogosław dla nas te miesiące – radżab i szaban – i zbliż nas ku ramadanowi”.
Radżab jest również jednym z czterech miesięcy (radżab, zu al-kada, zu al-hidżdża, muharram), w których Bóg zakazał prowadzenia konfliktów, wojen itp. W tym miesiącu miały miejsce dwa ważne wydarzenia: w pierwszą piątkową noc al-raga’ib rodzice Proroka Muhammada (saał), Abdullah i Amina, zawarli związek małżeński; tej nocy został poczęty błogosławiony Posłaniec Muhammad (saał). Radżab jest nazywany miesiącem Boga, ze względu na szczególnie okazywaną przez Niego szczodrość i łaski.
Hadis Proroka (saał) powiada: „Pamiętajcie o radżabie – miesiącu Boga; kto będzie przestrzegać postu chociażby przez jeden dzień w radżabie, z tego Najwyższy będzie zadowolony”.
Pierwsza piątkowa noc w miesiącu radżab nosi nazwę noc al-raga’ib (lajlatul raga’ib). W hadisie mówi się: „Jest pięć nocy, podczas których prośby są spełniane: pierwsza piątkowa noc radżabu, noc w połowie szabana, piątkowa noc i obie noce świąt (Ramadan Bajram i Kurban Bajram)”.
Wyjątkowymi są również dwudziesta siódma noc i dzień miesiąca radżab. Wymienione noce zaleca się spędzić na czuwaniu i modlitwie, a dnie – trzymając post.
Dwudziesta siódma noc radżabu – to noc cudownej podróży (al-isra) i wniebowstąpienia (al-miradż) naszego Proroka (saał). W tym miesiącu zaleca się jak najczęstsze recytowanie sury Al-Ichlas.
NOC AL-ISRA I AL-MIRADŻ
Z woli Boga nasz ukochany Prorok (saał) przeniósł się z meczetu Al-Haram, znajdującego się w Mekce, do meczetu Al-Aksa, który mieści się w Jerozolimie. Stamtąd razem z aniołem Dżibrilem (as) wznieśli się do „siódmego nieba”, do miejsca „Sidratul muntaha”. Tam Prorok Muhammad (saał) usłyszał przemowę Boga, która nie była podobna do mowy żadnego z boskich stworzeń, bez dźwięków, bez liter, bez pauz, ani w języku arabskim, ani w żadnym innym. Błogosławiony Prorok (saał) słyszał głos Boga bez żadnych pośredników.
Niebiańska podróż składała się z dwóch etapów: pierwszym, zwanym Al-Isra, było przeniesienie się z Mekki do Jerozolimy. Drugi, noszący nazwę Al-Miradż, wniebowstąpienie. Prezentem dla wierzących, przyniesionym przez Proroka Muhammada (saał) z tego wniebowstąpienia, była pięciokrotna modlitwa.
Noc Al-Miradż (lajlatul miradż) jest jednym z największych cudów naszego Proroka (saał). Miała ona miejsce półtora roku przed hidżrą w 27. noc miesiąca radżab.
W jednym z hadisów jest powiedziane, że istnieje pięć nocy, podczas których przyjmowane są dua: noc z czwartku na piątek, dziesiąta noc muharramu, piętnasta noc szabanu, noc przed Ramadan Bajramem i noc przed Kurban Bajramem. Tej nocy ze Strzeżonych Tablic usuwane są imiona osób, które zmarły w ciągu roku.
MIESIĄC SZABAN I NOC AL-BARA’AT
Według wypowiedzi Proroka (saał) nazwa miesiąca szaban pochodzi od słowa „tasza’aba”, co oznacza „rozpowszechnianie”. W tym miesiącu rozpowszechnia się dobro.
Trzymanie postu w miesiącu szaban jest mustahabem (zalecane). Ajsza (ra) przekazała: „Prorok Muhammad (saał) w żadnym innym miesiącu nie pościł bardziej niż w szabanie. Cały miesiąc szaban trzymał post”.
W szabanie, z 14. na 15., jest jedna z błogosławionych nocy – noc al-bara’at (lajlatul bara’at). Bara’at oznacza „uwolnienie”, „pełne oddzielenie”, i jest czasem oczyszczenia z grzechów. Bóg Najwyższy przebacza grzechy wierzącym, którzy Go o to proszą.
W hadisach jest powiedziane, że tej nocy przebaczane są grzechy wszystkim muzułmanom, oprócz zawistników, czarowników, spożywających alkohol, zerwających więzi z krewnymi, nieposłusznych wobec rodziców, cudzołożników, zarozumialców i wzniecających kłótnie.
Z tego powodu zaleca się spędzić całą noc bara’at na modlitwach i wspominaniu Boga.
Prorok Muhammad (saał) powiedział: „W piętnastą noc miesiąca szaban módlcie się, a w następny dzień trzymajcie post. Tej nocy bezgranicznie łaskawy Najwyższy Bóg ofiarowuje dobro proszącym u Niego. On powiedział następujące słowa:
– Czy nie ma proszących o wybaczenie? Ja przebaczam.
– Czy nie ma proszących o pomyślność? Ja obdarzam.
– Czy nie ma chorych proszących o wyzdrowienie? Ja uzdrawiam.
– Jeśli macie życzenia – proście. Ja je spełnię.
W lajlatul bara’at recytuje się trzykrotnie surę Jasin: pierwszy raz w intencji dalszego życia, drugi raz – za ochronę przed biedą i nieszczęściami i trzeci raz – za rozszerzenie dobra.
NOC AL-KADR (NOC PRZEZNACZENIA)
Wydarzenie, które przyjęto świętować w 27. noc ramadanu, nazywa się „Nocą Przeznaczenia” (lajlatul kadr). Dokładna data tej nocy nikomu ze śmiertelników nie jest znana. Może to być dowolna noc w czasie świętego miesiąca ramadan. Podczas lajlatul kadr został naszemu Prorokowi Muhammadowi (saał) zesłany Święty Koran – ostatnia Boża Księga. Tej nocy w różnych okresach były objawione Święte Księgi także innym prorokom: Zabur (Psalmy) – prorokowi Dawudowi (as), Taura (Tora) – prorokowi Musie (as), Indżil (Ewangelia) – prorokowi Isie (as). Zaprawdę, powiedział Najwyższy: „Nie czynimy różnic między Jego prorokami”.
Wszystkim Stwórca powierzył głoszenie prawdy, wszystkim dał religię poddania się Bogu Jedynemu – islam (sura Al-Bakara, Krowa, 2:285).
W Koranie jest mowa, że Noc Przeznaczenia jest lepsza od tysiąca miesięcy. Prorok Muhammad (saał) powiedział o niej: „Przebaczane są grzechy przeszłości temu, kto uwierzył w wyższość i świętość lajlatul kadr i oczekując nagrody jedynie od Boga, spędzi ją na modlitwach”.
Pewnego razu Ajsza (ra) zapytała Proroka (saał): „O Wysłanniku Boga! Kiedy nastapi lajlatul kadr, to jakie dua mam recytować?”.
Prorok (saał) odpowiedział:
„Allaahumma, innaka afułłun, kariimun. Tuhibbul afła, fa’fu annii”.
Znaczenie: „O Boże, Ty jesteś Przebaczający, Szczodry. Kochasz przebaczać
– przebacz i mnie”.
Noc Przeznaczenia muzułmanie powinni spędzać na modlitwach, jak zalecał nasz Prorok (saał).
Czym jest święto według szariatu? W odróżnieniu od świeckich świąt, ustalonych przez ludzi w związku z jakimiś wydarzeniami, święta muzułmańskie i błogosławione noce są przekazane ludziom przez Boga za pośrednictwem Jego Posłańca Muhammada (saał).
Według islamu święto to powód świadomej radości, związanej z bezgraniczną miłością naszego Stwórcy. To dla każdego muzułmanina możliwość wielokrotnego pomnożenia dobrych uczynków, które w Dzień Sądu będą porównywane (drogą ważenia) ze złymi, a tym samym szansa przeważenia szali wagi z dobrem. Święta religijne dają wierzącym bodziec do bardziej gorliwego oddawania czci. Dlatego w święta oraz w błogosławione dni i noce muzułmanie odprawiają dodatkowe nabożeństwa, recytują Koran i specjalne modlitwy. W tych dniach mają miejsce okolicznościowe spotkania integracyjne, sprawiające radość bliskim, sąsiadom, znajomym i nieznajomym, wzajemne przyjacielskie wizyty, dawana jest sadaka i przekazywane prezenty. Stosowanie w dniach świąt muzułmańskich napoi alkoholowych i innych, zakazanych w islamie, używek jest bluźnierstwem i profanacją tych świąt.
Niestety, muzułmanie, pod wpływem otaczającego wielowyznaniowego społeczeństwa, często mieszają pojęcie „święto” z wydarzeniami niemającymi żadnego związku z islamem.
*
© 2004-2011 
==>> WPROWADZENIE
Wersja do druku
Góra