Ismailici, ismailizmIsmailici, tak jak inni szyici, uznają duchowy autorytet pierwszych Imamów z domu Proroka (czyli potomków proroka Muhammada). Jednakże w przeciwieństwie do dwunastkowców (szyitów którzy uznają 12 imamów i aktualnie rządzą w Iranie) uznają tylko 7u Imamów. Z tego względu zwie się ich także siódemkowcami
Jak ładnie podaje Wikipedia: „Jego początki sięgają VIII wieku; wyodrębnił się podczas konfliktów o władzę po śmierci szóstego imama – Dżafara as-Sadika. Dżafar as-Sadik na następcę wyznaczył własnego syna, Isma’ila, który jednak zmarł jeszcze za życia ojca (ok 760 roku). Większość szyitów wobec tego uznała za siódmego imama drugiego syna Dżafara as-Sadika - Musę. Za Isma’ilem opowiedziały się dwie odrębne grupy isma’ilickie. Pierwsza uważała, że Ismai’il odziedziczył funkcję imama, więcej nawet - nie umarł wcale i jest mahdim. Grupa ta nie przetrwała zbyt długo. Drugie ugrupowanie opowiedziało się za synem Isma’ila - Muhammadem ibn Isma’ilem...”
Tak wiec: ismailici wierzą, że historia podzielona jest na 7 okresów. Każdy okres rozpoczyna się przyjściem Proroka, po którym pojawia się sześciu nieomylnych imamów. Pierwszymi prorokami byli Adam, Noe, Abraham, Mojżesz, Jezus i Muhammad. Każdemu Imamowi towarzyszył człowiek który nauczał sekretnego znaczenia słów Imama, tylko dla grona wybranych. Tymi interpretatorami byli kolejno: Seth, Shem, Izaak, Aaron, Szymon Piotr, i Ali. Siódmy imam – Muhammad (ale chodzi o syna Ismaila) nie umarł lecz ukrył się, i pojawi się jako Mahdi, rozpoczynając erę w której stare tradycje, także islam, zostaną odrzucone.
Ismailici wierzą, że prawo islamskie – szarijat – powinno zostać zniesione. Odrzucają sunnickie interpretacje Koranu i wszystkie formy modlitwy znane z tradycji sunnickiej. Interpretują naukę islamu w sposób duchowy, który uwalnia ich od bezmyślnego trwania przy modlitwach, poście czy pielgrzymce.
Wierzenia ismailitów są kompleksowe i synkretyczne, zawierają w sobie elementy filozofii Platona, Pitagorasa, Arystotelesa, gnostycyzmu i manichejczyków; w ismailiźmie znajdziemy również pierwiastki judaizmu, chrześcijaństwa i religii Wschodu. Poza tym są bardzo ekumeniczni oraz tolerancyjni. Część ich wierzeń i praktyk jest „ukryta” ze względów bezpieczeństwa, innymi słowy stosują taqiyye.
Na przestrzeni wieków ismailizm wydostał się z Iraku i dotarł między innymi do północnej Afryki. W 909 roku n.e. Ismailici zapoczątkowali dynastię Fatymidów w Egipcie, która rozkwitała aż do 1171 , kiedy upadł kalifat fatymidzki.
Jakiś czas przed tym, ismailici podzielili się na dwie grupy: nizarytów i mustalitów. Więc znowu Wikipedia: „.W XI wieku spośród isma’ilitów wyłonili się Druzowie. W XII -XIII wieku znaczne wpływy uzyskał w Iranie ruch nizarytów (asasynów), od których wywodzą się aga khanowie w Indiach. Isma'ilici prawdopodobnie odegrali również ważną rolę w powstaniu Ahl-e hakk (Ali jest Bogiem) i sufizmu. Niegdyś ugrupowanie liczne i bardzo wpływowe. Obecnie jest ich ok. 20-22 mln., głównie w Indiach, Tadżykistanie i USA”
W dzisiejszym świecie ismailici dzielą się na kilka grup, np. Bohrów (centrala w Bombaju, Indie) i Khodżów (Gujarat, Indie) prowadzonych przez dynastię Aga Khan.
W sumie – w okolicach X wieku – w łonie ismailizmu działali jeszcze karmaci, którzy swego czasu porwali Czarny Kamień z Mekki i go potłukli... Działo się to w 930 roku a odwaga karmatów wynikała z tego, że oczekiwali rychłego nadejścia Mahdiego. I właśnie usunięciem Czarnego Kamienia karmaci chcieli pokazać, że era islamu dobiegła końca... (jednak Kamień zwrócono w 951 roku). Ale to już tylko ciekawostka historyczna.
Tak czy siak ismailici (zwłaszcza Aga Khanowie) są jednymi z najbardziej liberalnych muzułmanów. Chociaż nie ma chyba w tym nic dziwnego, biorąc pod uwagę ich 100% duchowe podejście do religii.
alkud