|
Koło życia
- autor : Rel-Club
04/11/2007 @ 22:02  Jednym z powszechnych obiektów ikonografii buddyzmu tybetańskiego jest Koło Życia (sanskryckie bhavacakra) przedstawiające sześć światów cyklicznych narodzin i śmierci. Również bonpowie mają swoją własną wersję Koła Życia. W porównaniu z buddyjską bhavacakrą jest ono podobnie rozplanowane, różni się natomiast licznymi detalami. Wersja bonpo może być dobrym przykładem sposobu w jaki bon asymiluje elementy szeroko obecne w tybetańskiej kulturze, zachowując duży stopień dowolności w procesie ich adoptowania. Początki ikonografii Koła Życia potwierdzają tylko ten pogląd.
Humor
- autor : Rel-Club
02/11/2007 @ 21:54 Przed brama nieba staje ksiądz i kierowca autobusu. Święty Piotr mówi: - Ty kierowco do nieba, a ty księże do czyśćca. - Ale czemu tak? - pyta ksiądz. - Bo widzisz, jak ty prowadziłeś kazania to wszyscy ziewali i przysypiali, a gdy on prowadził autobus to wszyscy się modlili...
Hinduizm
- autor : Rel-Club
02/11/2007 @ 00:51  Najstarszą postać religii hinduskiej nazywamy wedyzmem. Wiedzę o niej czerpiemy z Rygwedy, dzieła literackiego powstałego w II tysiącleciu p.n.e. Do bóstw wówczas czczonych należały duchy leśne i polne oraz bóstwa będące uosobieniem sił przyrody, a także kapłani, bohaterzy i zwierzęta. Najwyższą zasadą kosmiczną, zmuszającą do posłuszeństwa nawet bogów, była Ryta, prawo harmonii wszechświata. Początkowe obrzędy kultowe t.j. składanie ofiar dokonywane były przez ojców rodzin, jednakże w miarę ich rozwoju i komplikacji musieli zaistnieć ludzie specjalizujący się w obrzędowości, co dało początek stanowi kapłańskiemu. Z tych czasów pochodzi zwyczaj palenia na stosie wdów. Na przełomie II i III tysiąclecia p.n.e. społeczeństwo dzieliło się już na warstwy kapłanów, rycerzy, rolników i niewolników, z których później powstały kasty, czyli grupy wyznaczające swoim członkom obowiązki i reguły życia. Ze względu na rolę jaką odgrywali bramini ten okres religii nazywamy braminizmem, różni się on od wedyzmu spekulacjami filozoficznymi i rytuałami.
Spór o Ziemię Świętą
- autor : Rel-Club
31/10/2007 @ 02:27 Archeologia polityczna na Bliskim Wschodzie
Na Bliskim Wschodzie naukowe badania generują mocno upolityczniony konflikt, w którym stawką jest wiarygodność Biblii, historyczna prawda o "starożytnym Izraelu" oraz zasadność historycznych roszczeń zwaśnionych stron do terenów zwanych Ziemią Świętą. Niektórzy badacze uważają, że nie ma archeologicznej dokumentacji wyjścia z Egiptu czy zdobycia Kanaanu przez Izraelitów - wydarzeń które decydowały o powstaniu Izraela w Ziemi Świętej. Wykreślenie tych wydarzeń z historii starożytnej mocno osłabiłoby - zdaniem niektórych naukowców - roszczenia współczesnego Izraela do biblijnej ziemi przodków na Bliskim Wschodzie. W tym sporze naprzeciwko siebie stanęli biblijni "minimaliści" - stosunkowo nieliczna, lecz wpływowa grupa naukowców, którzy uważają, że Pismo św. nie zawiera historycznego przekazu lub zawiera go tylko w niewielkim stopniu (Thomas L. Thompson z Kopenhagi, Israel Finkelstein i Neil Asher Silberman z Tel Awiwu), oraz ci, którzy traktują Biblię jako wiarygodne źródło historyczne (William G. Dever i James K. Hoffmeier z USA). Druga grupa zarzuca przy tym pierwszej, że nie tylko chce na nowo napisać historię Izraela, lecz wręcz ją unieważnić, osłabiając przy tym wagę historycznych roszczeń współczesnego Izraela do zajmowanych ziem. Roszczenia owe Izraelczycy usilnie podtrzymują przy użyciu danych archeologicznych od chwili powstania państwa Izrael w 1948 r. Stawka sporu wzrosła, kiedy władze Autonomii Palestyńskiej zorganizowały własne służby archeologiczne wkrótce po podpisaniu porozumienia pokojowego w 1993 r.
Katolicyzm
- autor : Rel-Club
27/10/2007 @ 14:05 Papieże XVII-XXI w.
1592-1605 - Klemens VIII Ippolito Aldobrandini1605 (IV) - Leon XI Alessandro Ottaviano de Medici1605-1621 - Paweł V Camillo Borghese1621-1623 - Grzegorz XV Alessandro Ludovici1623-1644 - Urban VIII Mafeo Barberini1644-1655 - Innocenty X Giovanni Battista Pamphilj1655-1667 - Aleksander VII Fabio Chigi1667-1569 - Klemens IX Giulio Rospigliosi1670-1576 - Klemens X Emilio Altieri1676-1689 - Innocenty XI Benedetto Odescalchi1689-1691 - Aleksander VIII Pietro Vito Ottoboni
Zarys filozofii buddyjskiej cz. 2
- autor : Rel-Club
23/10/2007 @ 22:10 Rozwój filozofii w Tybecie.
Buddyzmu rozwinął się najlepiej na terenach dawnego imperium tybetańskiego. Przenikał na te tereny jeszcze przed VIII wiekiem. Religia ta inspirowała dynastię Kuszanów, której imperium rozciągało się od Indii po dzisiejszy Afganistan. Byddyzm również był obecny w Tybecie za sprawą takich silnych ośrodków jak: Khotan czy Gandhara. Na przełomie IV i V wieku filozofia buddyjska dociera również do Chin. Tybet znalazł się w kręgu wpływów wielkich idei, które inspirowały sąsiadów. Jednak swoją specyfikę buddyzm tybetański zawdzięcza synkretyzmowi religijnemu tantry buddyjskiej z rdzennymi wierzeniami dawnego Tybetu do którego doszło w Tybecie na przełomie VIII i IX wieku (1) przyjmując się tam w formie wadżrajany.(2) W wyniku tej fuzji ostatecznie formują się systemy Jungdrung Bon oraz tzw. starej szkoły buddyzmu - nigmapy. Zgodnie z tradycja tybetańską o przyjęciu tradycji z filozoficznej Indii zdecydowała debata, która odbyła się w klasztorze Samje w VIII wieku. Była ona starciem się dwóch poglądów filozoficznych tzw. gradualistów (wyznających ścieżkę stopniową) z poglądem tzw. ścieżki bezpośredniej (czy natychmiastowej). Pierwsza szkoła była reprezentowana przez Śantarakszitę i jego ucznia Kamalaśilę, którzy propagowali tradycje filozofii madhjamaki i logiki buddyjskiej. Śantarakszita był doradcą króla Tybetu Trisonga Detsena sprowadzonym z Indii, który założył klasztor Samje. Kamalaśila był tym, który według legendy pokonał w debacie filozoficznej swojego adwersarza reprezentującego ścieżkę bezpośrednią.
Życie w kulturze śmierci
- autor : Rel-Club
22/10/2007 @ 22:17  Święto Zmarłych Już za kilka dni na wszystkie drogi w Polsce wyjedzie mnóstwo samochodów, kolej podstawi dodatkowe pociągi, bo miliony ludzi ruszą w drogę, by odwiedzić groby swoich bliskich z okazji katolickiego święta Wszystkich Świętych, które nowa świecka tradycja określa Świętem Zmarłych. Ta nazwa wywołuje zrozumiałą irytację duchowieństwa i wielu katolików, ale przecież nie jest ona tak całkiem pozbawiona sensu, bo przecież 1 listopada na groby chodzą nie tylko katolicy, czy szerzej - chrześcijanie, ale również niewierzący czy - jak napisano w przedwojennym spisie ludności miasta Wilna - "bałwochwalcy" (nawiasem mówiąc, w całym Wilnie naliczono 6 bałwochwalców). O ile zatem odwiedzanie grobów jest dla katolików elementem liturgii święta Wszystkich Świętych, to dla niewierzących i "bałwochwalców" z pewnością już nie jest. Czym w takim razie jest? Bardzo możliwe, że mamy tu do czynienia z dynamicznym odradzaniem się pradawnego kultu przodków, który w Polsce pod względem form zewnętrznych nie wychodzi poza ramy liturgii katolickiej, ale już w takiej np. Rosji - jak najbardziej. Tam na grobach urządzane są prawdziwe uczty, a właściwie tout simplement - pijatyki, w których nieboszczycy "dotrzymują towarzystwa" żyjącym.
Humor
- autor : Rel-Club
22/10/2007 @ 00:18 Ateista po śmierci trafił do piekła. Puka do bram, otwiera diabeł w gajerze od Armaniego, woń Hugo Bossa...- Dzień dobry, zapraszam pana, oprowadzę po naszym piekle. Tutaj są sypialnie, tu natryski, sauna, solarium, jackuzzi, można korzystać do woli.Ateista zdziwiony, nie wie, o co chodzi.Wchodzą do następnego pomieszczenia. Długi stół, najlepsze alkohole, fura żarcia, chętne dziwki się kręcą, ludzie balują... ateista czuje, że musi być jakiś hak.Następne pomieszczenie - biblioteka ze wszystkimi książkami, jakie na świecie wydano, diabły pilnują ciszy, ludzie w skupieniu czytają. Ateista nie wie, o co chodzi.Kolejny lokal - kotły, ludzie w smole się prażą, nieludzkie wycie, diabły widłami popychają tych, którzy chcą uciec. Ateista nie wytrzymał i mówi:- Panie Diable, ale o co chodzi, tu impreza, tu czytelnia, a tu kotły, smoła...- A nie, na tych niech pan nie zwraca uwagi, to katolicy, jak wymyślili, tak mają.
Święty ogień Zaratustry
- autor : Rel-Club
19/10/2007 @ 00:28  Uciekając z oazy Seraks zasypali świątynięMisja archeologiczna Uniwersytetu Warszawskiego dokonała w ostatnim sezonie bardzo ciekawego odkrycia w Turkmenistanie w oazie Seraks tuż przy granicy irańskiej. Odnaleziono świetnie zachowaną świątynię zoroastryjską z resztkami ołtarza ognia z okresu sasanidzkiego (pocz. III w. n.e. do VII w. n.e.).Ogromne połacie Turkmenistanu, Uzbekistanu i Tadżykistanu należą do najsłabiej przebadanych terenów na świecie. Tu zaś odnaleźć można ślady świadczące, że Azja i Europa tworzą jeden organizm powiązany pradawnymi wpływami kulturowymi.Dwie odkryte przez misję sale to najważniejsze pomieszczenia świątyni. W jednym z nich znajdował się ołtarz ognia – zachowała się dolna jego część pokryta popiołem, cegłami i gliną (górna część uległa całkowitemu zniszczeniu). Z dwóch stron izby zachowały się specjalne platformy na naczynia kultowe, naczynia na haome (odurzająca roślina, której spożywanie było częścią kultu) i święty popiół. W drugim odkopanym pomieszczeniu przechowywano święty ogień; wchodzili tam tylko kapłani, aby recytować święte teksty i podsycać płomień, który był jedynym źródłem światła. Reszta świątyni tonęła w ciemności.
Postacie Historyczne
- autor : Rel-Club
16/10/2007 @ 21:27  Makryna Mieczysławska (ok. 1785 - 1869)Makryna Mieczysławska Bohaterka jednej z największych mistyfikacji jakie zna historia XIXw. Pojawiła się w 1845r. w Paryżu w środowisku emigracji polskiej związanej z ks. Adamem Czartoryskim przysłana tam ( z listami polecającymi) przez gen. Chłapowskiego, Jana Koźmiana i arcybiskupa Przyłuskiego. Przedstawiała się jako ofiara prześladowań religijnych w Rosji. Opowiadała jak to po tzw. synodzie zjednoczeniowym w Brześciu w 1839r. rozpoczęły się represje wobec unitów nie chcących przejść na prawosławie. Jako przełożona klasztoru bazylianek w Mińsku była oczywiście narażona na szczególne szykany ze strony władz rosyjskich i demonicznego biskupa - odstępcy Józefa Siemaszki, który (wg. jej relacji) osobiście uczestniczył w katowaniu mniszek, bił je po twarzy, wybijał zęby itp.
Buddyzm
- autor : Rel-Club
15/10/2007 @ 07:31  Buddyzm ma już za sobą dwa i pół tysiąca lat istnienia.Twórcą jego doktryny był Sidhartha, zwany Gautama, o przydomku Budda.Narodził się około 560 r p.n.e. jako syn władcy ziem leżących na terenie dzisiejszego Nepalu. W wieku 29 lat postanowił opuścić rodzinę i zostać wędrownym nauczycielem. Podczas wędrówki doznał oświecenia i odkrył cztery podstawowe prawdy o cierpieniu, jego powstawaniu, usuwaniu go i drodze do tego wiodącej.Przed śmiercią przekazał swoim uczniom podstawowe zasady swojej nauki, którymi są: 1. Cztery podstawy samoopanowania:nad ciałem, uczuciami, zmysłami oraz obojętność wobec zjawisk świata.2. Cztery właściwe wysiłki zapobiegania i porzucania zła, staranie się o dobro i jego doskonalenie.3. Cztery podstawy mocy:koncentracja myśli, woli, energii i dociekania.4. Pięć zdolności i sił: wiara, energia, opanowanie, skupienie, rozumienie i ośmioraka ścieżka :należyta wiara, myślenie wolne od żądzy, nieżyczliwości i gwałtowności, mowa powstrzymująca się od kłamstwa i obmowy, zaniechanie zabijania i kradzieży, praca nie wymagająca zabijania i krzywdzenia, dążenie do czynników zbawiennych, należyte przemyślenie spraw ciała i uczuć oraz skupienie na medytacji.
Crześcijaństwo
- autor : Rel-Club
14/10/2007 @ 12:38  Ewangelia MarkaTradycja wczesnego Kościoła jednogłośnie przypisuje tę Ewangelię św. Markowi, zwanemu zwykle tłumaczem i uczniem Piotra. Jest to prawdopodobnie ten sam Marek, o którym często wzmiankuje Nowy Testament: Dz 12,12.25; 13,5.13; 15,37.39; Kol 4,10; Flm 24; 2 Tm 4,11; 1 P 5,13. Ewangelia św. Marka została napisana dla chrześcijan nie-Żydów. Wskazuje na to wyjaśnienie wyrazów aramejskich (np. „Boanerges, co znaczy ‘Synowie Gromu’” – 3,17; ‘Talim kum!’, to znaczy ‘Dziewczynko powiadam ci, wstań!’” – 5,41; por. 7,11.34; 14,36; 15,22.34), jak również zwyczajów żydowskich (7,3 n.; 14,12; 15,42). Według wczesnej tradycji Ewangelię tę napisano w Rzymie. Wiele latynizmów występujących u Marka można na ogół potraktować jako obiegowe terminy militarne i techniczne. Niemniej w dwu uderzających przypadkach wyrażenie greckie tłumaczy się przez jego łaciński równoważnik: dwa lepta [greckie monety], czyli jeden quadrans [rzymska moneta] (12,42); wnętrze pałacu, czyli praetorium (15,16). Sugeruje to, że Ewangelię tę napisano w Rzymie.
Judaizm
- autor : Rel-Club
14/10/2007 @ 12:02  Od początków swego istnienia judaizm był i pozostaje do chwili obecnej religią wyznawaną przez Żydów. Kolebką jego powstania był Bliski Wschód, a początki sięgają 2000 r. p.n.e. W zależności od sytuacji historycznej podlegał wpływom i przemianom. Historycznie wyróżniamy dwa podstawowe jego okresy : biblijny i talmudyczny. Obydwa dzieła : Talmud i Biblia, napisane zostały głównie w języku hebrajskim. Jako Biblię wyznawcy judaizmu uznają Stary Testament złożony z Tory ( Pięcioksiąg Mojżeszowy, 21 ksiąg pism proroków i 13 ksiąg dydaktyczno-historycznych). Talmud powstał w latach 125 - 500 n.e., a składa się z Miszny, czyli kodeksu Prawa i Gemary, nauk uzupełniających.
Judaizm wywodzi się z wierzeń koczowniczych plemion izraelskich. Uznanie Jahwe za swego Boga łączy się ucieczką tych plemion z Egiptu, przymierzem pod górą Synaj oraz wędrówką przez pustynię pod wodzą Mojżesza. Po osiedleniu się w Palestynie kult Jahwe zjednoczył plemiona izraelskie. Podstawowym aktem jego kultu były ofiary składane Bogu ze zwierząt i płodów ziemi. Najwyższym kapłanem był król, święta związane były z rolniczym cyklem płodności. W średniowiecze judaizm wkroczył jako ujednolicony system monoteistyczny i rozprzestrzenił się na Półwysep Arabski, Etiopię, Afganistan, Afrykę Pn., Hiszpanię, Węgry, Bułgarię i Ruś Kijowską, a na terenie obecnego Jemenu stał się nawet religią panującą.
Islam
- autor : Rel-Club
13/10/2007 @ 15:00  Religia Islamu zrodziła sie na Półwyspie Arabskim w VII w. Przed jego powstaniem istniała religia określana jako przedmuzułmańska. Podstawową komórką kultury arabskiej był szczep, miał on zwykle swoje główne bóstwo, czczono też bóstwa w postaci drzew. Wierzenia beduinów skupiały się na księżycu. Na pustyni obiektem kultu stały się studnie i źródła. Istniała również wielka ilość bóstw rodzaju żeńskiego i męskiego. Bóstwa zamieszkiwały w niebie. Arabowie oddawali im hołd poprzez ofiarowanie darów lub składanie ofiar. W wierzeniach przedmuzułmańskich dużą rolę odbywała również pielgrzymka do miejsc świętych. Odbiciem tej roli jest przejęcie przez islam różnych ceremonii praktykowanych za czasów pogańskich. Religia beduińska była w głównej mierze animistyczna.
Religie Wymarłe
- autor : Rel-Club
13/10/2007 @ 00:06  SłowianieOd drugiego tysiąclecia p.n.e. obszary Europy Wschodniej zamieszkiwane są przez plemiona Prasłowian, żyjące z prymitywnej uprawy ziemi, zbieractwa i łowiectwa oraz hodowli zwierząt. Religia Prasłowian wywodzi się z kultu sił przyrody, gdyż one to decydowały często o ich życiu, plonie i urodzaju. Początkowo siły przyrody uosobiano w postacie zwierząt. W miarę opanowania sił przyrody kult postaci zwierzęciej zostaje wyparty przez kult postaci ludzkiej. Istnieje wówczas kult wodza plemiennego, przodków, totemu i duchów przyrody. Miniaturowe, gliniane figurki zwierząt służyły do praktykowania magii płodności, składano również ofiary z pierwszych zbiorów płodów rolnych. Prasłowian cechował rytuał palenia zwłok zmarłych na stosie. Zwyczaj ten przyjął się ostatecznie w XIV w p.n.e., trwając do momentu powstania chrześcijaństwa. Wykopaliska potwierdzają, iż składano również ofiary z ludzi i że nieobce były Prasłowianom przypadki kanibalizmu. W ostatnich wiekach p.n.e. rozwija się pojęcie życia pozagrobowego.
|
|
© 2004-2011 
==>> WPROWADZENIE
Góra