|
Co się zdarzyło w Jerozolimie w 30 roku?
- autor : Rel-Club
14/09/2007 @ 20:02  Nasze źródła pozabiblijne dotyczące Jezusa z Nazaretu są bardzo ubogie. A zatem, czy chcemy, czy nie chcemy, musimy budować naszą wiedzę o Nim na tekstach chrześcijańskich. Co w tej sytuacji historyk może powiedzieć o Jezusie? Niewątpliwie bardzo niewiele. Żyd palestyński, mieszkał w Nazarecie w Galilei. Zapewne w 28 r. (daty podawane bez bliższego określenia odnoszą się zawsze do czasów po narodzeniu Chrystusa) zaczął nauczać i głosić bliskość królestwa Bożego. Gromadziły się wokół Niego tłumy pełne entuzjazmu, lecz wszyscy Go opuścili, gdy tylko władze żydowskie wypowiedziały się zdecydowanie przeciw Niemu. Umarł ukrzyżowany z rozkazu rzymskiego prefekta Judei Poncjusza Piłata./czytaj więcej /
Religioznawstwo - Czym jest religia?
- autor : Rel-Club
12/09/2007 @ 07:39 Czym jest religia? Na to pytanie padło już wiele odpowiedzi. Niektóre określały ją po prostu jako "wiarę w istnienie bytów duchowych". Inne, bardziej wyczerpujące, zmierzały do celu poprzez analizę systemu wierzeń lub opis praktyk.Podstawowych ujęć zagadnienia dostarczyli:Antropologowie, którzy opisują wierzenia i praktyki występujące we współczesnych społecznościach plemiennych. Według nich wiara jednoczy ludzi przez wspólne przeżycie i ujęcie istoty życia. Dostarcza im wzorów zachowań, często stanowiących odpowiedź na warunki, w jakich żyją.
Mandala
- autor : Rel-Club
10/09/2007 @ 09:05  Mandala należy do najstarszych religijnych symboli ludzkości. Zazwyczaj malowane są ręcznie wyrabianymi farbami, według wielowiekowych kanonów. Mandale są poświęcone jakiemuś bóstwu, które jest w centrum, a dookoła jego pałac z czterema bramami.
Do osiągnięcia psychicznej jedności dążyli kapłani, cierpliwie tworząc mandale z piasku, kamieni, kredy lub szkła. Mandala może być również spontanicznym wytworem psychiki każdego człowieka. Mandale zajmują szczególne miejsca w buddyjskich domach, niosąc błogosławieństwo, pomyślność i ochronę.
/czytaj więcej /
Chrześcijaństwo - Grób Jezusa i jego kult - cz.2
- autor : Rel-Club
08/09/2007 @ 10:31  Po Makarym (314-333) biskupstwo Jerozolimy objął Maksym III (333-348) a po nim Cyryl (348-386). Ten biskup wykazał się jeszcze większym talentem i fantazją niż jego poprzednicy. Za jego rządów pojawił się ogromny kamień, zasłaniający wejście do grobu Jezusa, nieznany jeszcze Euzebiuszowi i burgundzkiemu pielgrzymowi. Objawił się mu też w cudowny sposób krzyż, na którym zmarł Jezus, najpierw zobaczył go na niebie, na wzór wizji Konstantyna, później w równie cudowny sposób zmaterializował się. Cud musiał nastąpić długo po pobycie autora Itinerarium Hierosolymitanum w Jerozolimie, który o istnieniu żadnego krzyża nie słyszał. Euzebiusz też nic o nim nie wie, a przecież tak ważnej informacji ani jeden ani drugi by nie przeoczył. Wyklucza to także legendę przypisującą odnalezienie krzyża cesarzowej Helenie. Ona bowiem przebywała w Palestynie na kilka lat przed śmiercią w 328 roku, a pierwsze informacje o krzyżu pochodzą bezpośrednio od biskupa Cyryla, mogą być zatem datowane nie wcześniej niż na rok 348, a więc na 20 lat po śmierci cesarzowej. W jaki sposób Cyryl odnalazł krzyż pozostanie tajemnicą, mamy na ten temat mgliste informacje. Być może sprawił to przypadek. Kiedy ozdobiono Golgotę drewnianym krzyżem, a wierni uznali, że to ten prawdziwy, nikt im nie zaprzeczył. W liście do cesarza Konstancjusza, datowanym na rok 351, biskup twierdzi, że dzięki łasce boskiej miało miejsce odkrycie dokonane "przez tego, który szukał miłosierdzia". Użyty w tym sformułowaniu rodzaj męski ponownie wyklucza cesarzową Helenę. Z pewnością Cyryl zapoczątkował, tak popularną przez całe wieki średnie, tradycję relikwii. Z jego inicjatywy rozpoczęto rozdawanie wiernym i pielgrzymom fragmentów krzyża, odrastającego w cudowny sposób.
Humor
- autor : Rel-Club
04/09/2007 @ 23:58 Dwie rybki akwariowe o czymś żywiołowo dyskutują. Dyskusja przeradza sie w kłótnie, po czym rybki sie obraziły na siebie i każda popłynęła do swojego rogu akwarium.Po kilku dniach jedna z nich nieśmiało podpływa do drugiej i mówi: "Niech Ci będzie. Załóżmy, ze Boga nie ma. Powiedz mi w takim razie kto, Twoim zdaniem, wymienia wodę w akwarium?"
Św Jadwigi Polski
- autor : Rel-Club
02/09/2007 @ 23:11  Jadwiga (1178?-1243), księżna śląska, kanonizowana 15 października 1267 roku w Viterbo przez papieża Klememnsa IV.Jadwiga (1373?-1399), Rex Poloniae, królowa polska, kanonizowana 8 czerwca 1997, w Krakowie przez papieża Jana Pawła II.Obie Panie, Jadwiga, księżna śląska i Jadwiga, królowa polska, były piękne i mądre. Obie miały znakomitych mężów, których wspomagały w rządzeniu krajem. Zarówno Henryk Brodaty, jak i Władysław Jagiełło odegrali w dziejach Polski wybitną rolę. O Jadwidze śląskiej mamy wiele informacji dzięki żywotom, spisanym po śmierci na potrzeby kanonizacji, jak też wspaniałej Legendzie ilustrowanej o św. Jadwidze, pochodzącej z połowy XIV wieku.
Sati
- autor : Rel-Club
02/09/2007 @ 21:48  Był to obyczaj importowany do Indii. Herodot opisuje palenie wdów na stosach pogrzebowych ich mężów u Scytów i Traków. Jeśli można mu wierzyć (a coraz częściej okazuje się, że można, z pewnymi zastrzeżeniami), wdowy tamtejsze walczyły o to, aby je zabijano na grobach swych małżonków, jak o należny przywilej. rytuał ten pochodzi prawdopodobnie od rozpowszechnionego niegdyś na całym niemal świecie zabijania żony lub żon, albo konkubin, księcia lub bogacza, wraz z niewolnikami i niewolnicami, aby troszczyły się o niego na tamtym świecie. Święte księgi hinduskie, Wedy, pochodzące z II tysiąclecia pne., mówią o tym ceremoniale jako o dawnym obyczaju, a jedna z nich, Rigweda, wskazuje, że w okresie wedyjskim rytuał ten złagodzono w ten sposób, że wdowa kładła się tylko na chwilę na stosie, tuż przed spaleniem męża. Ale już księgi Mahabharaty, współczesne mniej więcej czasom Tyberiusza, mówią o przywróceniu tej instytucji w całej rozciągłości i twierdzą, że uczciwa żona nie zechce przeżyć męża, ale wejdzie w ogień jego stosu.
Tantryczna Psychologia Seksualności
- autor : Rel-Club
02/09/2007 @ 20:42  Linia Ningmapa buddyzmu tybetańskiego skupia się bezpośrednio na odwiecznej grze, spotkaniu mężczyzny i kobiety, którego szczytowym punktem jest zjednoczenie seksualne. Ngakpa Chogyam zajmuje się tutaj psychologicznymi podstawami, względnie wewnętrzną postawą i naszym nastawieniem do siebie samych oraz osób drugiej płci, umożliwiającym harmonijne współżycie mężczyzny i kobiety. Kiedy przejawiamy się w ludzkiej postaci, doświadczamy realności formy w sferze płci. Rodzimy się jako mężczyźni lub kobiety. W naszym cielesnym układzie odniesienia - jako mężczyzna lub kobieta - doświadczamy owego rozdarcia, jakie jest stałą konsekwencją dualistycznego postrzegania świata. By czuć się pełnym, musimy doświadczyć oddzielności i odróżniać się od siebie, ponieważ tylko wówczas potrafimy na nowo zjednoczyć się z tym, co - jak sądzę - utraciliśmy. Z perspektywy tantrycznej pełnię możemy opisać jako naprzemienną grę zewnętrznych i wewnętrznych treści. Przejawiające się treści istnienia są bliźniaczymi aspektami urzeczywistnienia - mądrością i współczuciem. Mądrość jest urzeczywistnieniem jasnej, świetlistej z siebie natury wszelkich zjawisk, zaś współczucie energią albo spontanicznym pojawianiem się oświeconej aktywności. Kiedy patrzymy z tej perspektywy, najwieksza różnica pomiędzy kobietami i mężczyznami tkwi w odwrotnym zorientowaniu przejawianych zewnętrznych i wewnętrznych aspektów bytu. U kobiet zewnętrznie przejawiają się różne aspekty mądrości, a wewnętrznie aspekty współczucia. U mężczyzn natomiast - zewnętrznie współczucie, zaś wewnętrznie aspekty mądrości.
Czarownice Litewskie
- autor : Rel-Club
02/09/2007 @ 20:02 Czarownice LitewskieCzarownice Litewskie - Tadeusz Łopalewski (wyd. Rój) Czarodziejstwo uważane było w dawnych wiekach za jedną z największych zbrodni. Wyrazem poglądów średniowiecznego społeczeństwa na tę sprawę jest odnośny artykuł prawa magdeburskiego, obowiązujący w miastach Rzeczpospolitej przedrozbiorowej. Artykuł brzmi:„Dowód przeciw czarownikom i tym wszystkim, którzy się z czarodziejstwa a z gusły obchodzą. Gdy się pokaże, iż kto takowych rzeczy (t. zn. czarów) innego chciał uczyć, abo że komu groził, a temu, któremu grożono, żeby się stąd co złego przydało, abo też, żeby w tym podejrzanym się być okazał słowy, obyczajami, postawą i inszymi sprawami, które się w takowych ludziach (t. zn. w czarodziejach) najdują a których takowi ludzie uzywają – takowemu każdemu ma być o to wina dana, i za takim znakiem może być i na mękę skazań. Ponieważ takowe wszystkie umiejętności, które są naprzeciw Panu Bogu i też ludziom chrześcijańskim, mają być prawem zabronione i srogo karane. Jeszcze też prawo Boże o czarownikach, trzecie księgi Mojżesza, tak mówi: jeśli kto między wami byłby wieszczkiem i czarownikiem (bądź mąż, bądź niewiasta) niech na gardle karzą i kamieniują – bo to jest winien śmierci.”
Religie a polityka: Matylda z Canossy
- autor : Rel-Club
02/09/2007 @ 19:36  Matylkda z Canossy (1046-1115)
Mało kobiet odegrało w historii Włoch rolę tak ważną jak Matylda z Canossy, która przez czterdzieści lat dzierżyła w swym ręku potężne państwo zajmujące sporą część półwyspu Apenińskiego, i wzięła bezpośredni udział w zmaganiach pomiędzy Imperium i Kościołem. Była też jedną z najwybitniejszych kobiet średniowieczniej Europy.Urodziła się w Mantowie w 1046 roku jako córka potężnego Bonifacego z Canossy władającego połową Italii, księstwami Mantowy, Modeny i Reggio, Toskaną, Bolonią, Parmą, Brescią, Ferarą i Weroną. Matką jej była Beatryce z Lotaryngii, pochodząca z Flandrii. Po śmierci ojca matka wyszła ponownie za mąż za Godfryda Brodaty z Lotaryngii, który 6 maja 1052 roku zginął zamordowany w Mantowie. Ciągle jeszcze mała Matylda została po raz drugi osierocona. Wychowywała się wraz z bratem Fryderykiem i siostrą Beatrycze, pod opieką św. Anselma z Lukki, który im zaszczepił głęboką pobożność, matka natomiast wdrożyła w arkana zarządzania państwem i armią, świadoma ich przyszłych obowiązków. Niestety tak brat jak i siostra umiarli bardzo młodo i Matylda została jedyną spadkobierczynią ogromnej fortuny.
Stupa: historia konstrukcja i znaczenie
- autor : Rel-Club
25/08/2007 @ 23:33  Ludzie, kiedy tylko zajęli się czymś więcej niż tylko polowaniem na mamuty, zaczęli wznosić niesamowite i znaczące budowle, których przeznaczenia możemy się nieraz najwyżej domyślać. W Afryce Egipcjanie zbudowali piramidy jako grobowce faraonów i mastaby dla rodów wysokich. W Azji powstał Wielki Mur - jedyna budowla widoczna z kosmosu. W Europie swoją tajemniczą spuściznę pozostawia Cywilizacja Mykeńska z Krety, wspaniałe budowle stawiają Grecy i Rzymianie. Bliżej naszych czasów celtyccy druidzi wznoszą kamienne kręgi i dolmeny. W Ameryce powstały cywilizacje Olmeków rzeźbiących ogromne kamienne głowy, Azteków i Majów wznoszących miasta - obserwatoria astronomiczne i słynne meksykańskie piramidy. Gdzie w tej całej historii znajdują się tybetańskie Stupy? /czytaj więcej /
Madagaskar - Malgasze
- autor : Rel-Club
21/08/2007 @ 23:45  Najważniejszym elementem wierzeń ludów Madagaskaru jest przekonanie o istnieniu Najwyższej Istoty – Boga nazywanego Zanahary (Stwórca) lub Andriamanitra (Słodki Pan). Rolę łącznika między tym Bogiem a ludźmi stanowi świat zmarłych. Zmarli są obecni w życiu żywych. Malgasze wierzą, że ich przodkowie mogą przynieść szczęście bądź stać się przyczyną nieszczęścia. Jeżeli zostaną obrażeni albo źle potraktowani ukarzą osoby, które ich nie szanują. Zmarli są źródłem dobra i zła. Na Madagaskarze często mówi się o nich jak o „bogach na Ziemi”. Określa się ich także terminem „razana” (przodkowie). Pomimo śmierci należą oni do rodziny i uczestniczą w jej życiu codziennym.
Religie Australii i Oceanii- Aborygeni
- autor : Rel-Club
21/08/2007 @ 21:21  Religie Australii i Oceanii
Religia aborygenów - na kształt wierzeń rodzimych mieszkańców Australii decydujący wpływ miała izolacja kontynentu, charakterystyczne środowisko naturalne oraz nieukształtowana struktura społeczna. Praktykowane są obrzędy związane z czarną magią, a znaczącą rolę odgrywa zjawisko totemizmu. / czytaj więcej /
Co to jest Zen?
- autor : Rel-Club
18/08/2007 @ 01:32  Pewnego dnia do Ośrodka Zen w Providence przyjechał uczeń z Chicago i zapytał Soen Sa Nima*: - Co to jest Zen? Soen Sa* podniósł swój kij ponad głowę i powiedział: - Czy rozumiesz? Uczen odparł: - Nie wiem. Soen Sa powiedział: - Ten umysł „nie-wiem” jest tobą. Zen jest zrozumieniem samego siebie. - Jak ty mnie rozumiesz? Poucz mnie.
Religie rodzime Afryki
- autor : Rel-Club
17/08/2007 @ 22:50  Religie rodzime Afryki to pojęcie obejmujące tradycyjne wierzenia i praktyki ludów Czarnej Afryki, które kształtowały się przed kontaktami Afrykanów z religiami przyniesionymi z zewnątrz. Trzeba przy tym pamiętać, że religie te, inaczej niż islam czy chrześcijaństwo, nie stanowią skodyfikowanych zamkniętych systemów, a raczej cechuje je nieustanna zmiana i dostosowywanie do bieżących warunków życia wyznawców. Powszechny jest również synkretyzm, czyli łączenie religii tradycyjnych z islamem lub chrześcijaństwem.Zróżnicowanie religii rodzimych Afryki jest równie wielkie jak zróżnicowanie etniczne i językowe tego kontynentu, trudno zatem wskazać cechy, które łączyłyby wszystkie tradycyjne religie afrykańskie. W tym artykule opisane są zjawiska pojawiające się w religiach afrykańskich stosunkowo często, ale bynajmniej nie zawsze i wszędzie. Równie trudno jest oszacować liczbę wyznawców tych religii, bowiem wielu Afrykanów deklaruje jako wyznanie islam bądź chrześcijaństwo, jednocześnie kontynuując wiele tradycyjnych praktyk. /czytaj więcej /
|
|
© 2004-2011 
==>> WPROWADZENIE
Góra